آژانس بین المللی انرژی اعلام کرده است که اگر بخواهیم افزایش دمای کره زمین را زیر 1.5 یا حتی 2 درجه سانتیگراد نگه داریم، در سه دهه آینده به تولید و استقرار میلیون ها پنل خورشیدی، توربین های بادی و وسایل نقلیه الکتریکی در سراسر جهان نیاز خواهیم داشت.
خوشبختانه این فناوریها دائما در حال بهبود و ارزانتر شدن هستند. با این حال، مزیت اصلی بیشتر فناوریهای سازگار با محیط زیست این است که به موادی نیاز دارند که از نظر زیستمحیطی پرهزینهتر از آنهایی هستند که در فناوری جایگزین آنها استفاده میشود.
نکست وب گزارشی منتشر کرده است که در آن در مورد هزینه تغییر به فناوری سبز در محیط زیست صحبت می کند. به عنوان مثال، توربین های بادی برای فولاد مقاوم در برابر خوردگی و موتورهای مورد نیاز برای جذب انرژی از باد به آهن و روی نیاز دارند. خودروهای الکتریکی برای باتری های خود به لیتیوم، کبالت، نیکل و منگنز و همچنین به نئودیمیم و دیگر مواد خاکی کمیاب برای موتورهای خود نیاز دارند.
بنابراین، ساخت بسیاری از این دستگاه ها به مقادیر زیادی مواد خاص نیاز دارد و استخراج بسیاری از آنها دشوار است. برخی از آن می تواند از بازیافت به دست آید، اما برای بسیاری از مواد – مانند لیتیوم – امروزه مواد کافی در حال استفاده نیست که بتوان آن را برای استفاده در آینده بازیافت کرد، و در عوض بیشتر آن باید از معدن بدست آید.
این بدان معناست که اگر از فناوری کم کربن در سراسر جهان استفاده شود، باید با عواقب یا معاوضه هایی از نوع دیگر مواجه شویم.
به عنوان مثال، تغییر جهانی به سمت وسایل نقلیه الکتریکی می تواند به اکوسیستم های جنگلی برای دسترسی به لیتیوم یا کبالت آسیب برساند.
یک معاوضه ضروری
یکی از معاوضه های اصلی بین فناوری فعلی و فناوری سبز آینده، آسیب های زیست محیطی مرتبط با استخراج و پالایش مواد است.
نمونهها عبارتند از آلومینیوم، که برای ساخت قابهای پانلهای خورشیدی حیاتی است. تولید آلومینیوم در سراسر جهان 2 درصد از کل انتشار گازهای گلخانه ای را تشکیل می دهد و با مطالعاتی که تخمین زده می شود انتشار گازهای گلخانه ای در آینده می تواند تا سال 2050 به 1.7 گیگاتن دی اکسید کربن برسد، که دو برابر انتشار سالانه هواپیماها است.
با این حال، پتانسیل کاهش قابل توجه این انتشارات وجود دارد و تغییر منبع الکتریسیته برای پردازش آلومینیوم از سوخت های فسیلی به نیروگاه های آبی می تواند انتشار آلومینیم جدید را تا 75 درصد کاهش دهد. با این حال، آنچه برای دستیابی به این امر لازم است، مشوق های مالی بهتر برای بخش معدن برای استفاده از انرژی های تجدیدپذیر است.