دانشمندان از اواسط قرن بیستم نسبت به اثرات منفی نیتروژن اضافی بر اکوسیستمهای طبیعی هشدار دادهاند، اما یک مطالعه جدید نشان میدهد که برخی از نقاط جهان بهویژه بخشهایی از آمریکای شمالی و اروپا شاهد کاهش قابلتوجهی در دسترسی به نیتروژن هستند.
به نوشته روزنامه «دیلی میل»، طی قرن گذشته، صنعت انسانی و کشاورزی، مجموع عرضه جهانی نیتروژن راکتیو را بیش از دو برابر کرده است و این نیتروژن میتواند در جریانهای داخلی، دریاچهها و تودههای آبی ساحلی متمرکز شود. تجمع مواد مغذی، مناطق مرده کم اکسیژن و شکوفه های مضر جلبک.
با این حال، افزایش همزمان دی اکسید کربن، همراه با سایر تغییرات جهانی، تقاضا برای نیتروژن از گیاهان و میکروب ها را افزایش داده است.
شاید در بسیاری از مناطق جهان که در معرض دریافت بیش از حد نیتروژن از سوی مردم نیستند، در دسترس بودن نیتروژن در حال کاهش است و پیامدهای مهمی برای رشد گیاهان و حیوانات دارد.
راشل میسون، محقق ارشد این مطالعه در مرکز ملی تجمع اجتماعی و محیطی، گفت: همزمان نیتروژن بسیار زیاد و نیتروژن بسیار کم روی زمین وجود دارد.
نیتروژن 79 درصد جو زمین را تشکیل می دهد و جزء ضروری پروتئین ها است و به همین دلیل، در دسترس بودن آن برای رشد گیاهان و جانورانی که آنها را می خورند بسیار مهم است.
اگر نیتروژن گیاهی کمتر در دسترس باشد، گیاهان کندتر رشد می کنند و برگ های آنها برای حشرات مغذی کمتری دارد، که می تواند رشد و تولید مثل را نه تنها حشرات، بلکه پرندگان و خفاش هایی که از آنها تغذیه می کنند نیز کاهش دهد.
اندرو المور، نویسنده ارشد این مطالعه و استاد بوم شناسی چشم انداز در دانشگاه اندرو المور توضیح داد: زمانی که نیتروژن کمتر در دسترس باشد، هر موجودی مدت بیشتری به عنصر می چسبد و جریان نیتروژن را از یک موجود به موجود دیگر از طریق زنجیره غذایی کند می کند.