ساعتهای هوشمند معمولاً با عملکردهای ثبت قلب و عروق تبلیغ میشوند، که میتواند برای افراد مبتلا به بیماریهای خاص وسوسه انگیز باشد. آیا آنها میتوانند مشکل قلبی را تشخیص دهند؟
برای پاسخ به این سوال، بنیاد قلب آلمان توضیح داد که دستگاههای پوشیدنی به سرعت در حال رسیدن به محدودیتهای خود از نظر تشخیص بیماریهای جدی قلبی هستند، اگرچه برخی عملکردهای مفید را ارائه میدهند. مانند اندازه گیری ساده ضربان قلب و ECG، بنابراین کاربر باید در صورت مشکوک شدن به مشکل قلبی آزمایشات بیشتری را انجام دهد.
در اینجا نگاهی اجمالی به مهم ترین عملکردهای سلامت در ساعت های هوشمند آورده شده است:
پالس اکسیمتری
دستگاه های پوشیدنی تجزیه و تحلیل ضربان قلب مادون قرمز را تولید می کنند که اطلاعاتی در مورد ضربان قلب شما ارائه می دهد و بنابراین به شناسایی و ثبت آریتمی کمک می کند.
توماس ماینرتس، متخصص قلب تایید کرد که دقت اندازهگیری ضربان قلب در ساعتهای هوشمند بیش از ۹۰ درصد است و با دقت اندازهگیری از طریق بند سینه مطابقت دارد. برای اطمینان از اندازه گیری دقیق، سنسور و مچ دست باید تمیز باشند و ساعت هوشمند باید نزدیک به پوست باشد.
الکتروکاردیوگرام
به منظور ایجاد نوار قلب تک کاناله، ساعت هوشمند تکانه های الکتریکی ضربان قلب را اندازه گیری می کند و این معمولاً با فشار دادن سنسور و انتظار 30 ثانیه انجام می شود.
الکتروکاردیوگرام تک کانالی در مقایسه با اندازهگیری ضربان قلب، یکی از واضحترین راهها برای تشخیص آریتمی است، اما دکتر ماینرتز هشدار داد که فقط برای تشخیص بیماری به الکتروکاردیوگرام اعتماد نکنید.
این پزشک توضیح داد که اختلالات گردش خون در عضله قلب با الکتروکاردیوگرافی تک کانالی قابل تشخیص نیست.
این پزشک همچنین افزود: «اپل واچ» یا سایر ساعت های هوشمند نمی توانند حملات قلبی یا موارد جدی آریتمی را تشخیص دهند.
در صورت درد شدید قفسه سینه که ممکن است نشان دهنده سکته قلبی باشد، نباید به ساعت هوشمند اعتماد کرد و وقت گرانبها را تلف نکرد، بلکه باید به اورژانس بیمارستان ها مراجعه کرد و از پزشکان متخصص کمک گرفت.