در سال 2013، تیم کوک، مدیر عامل اپل، اظهار داشت که دستگاههایی که روی مچ دست میبندیم «میتواند فضای جدیدی برای تعمیق و تداوم تکامل فناوری باشد».
نویسنده Shira Ovid در مقاله خود که توسط روزنامه “نیویورک تایمز” منتشر شد، گفت که دستگاه های Fitbit و Apple Watch انتظارات کاربران را برآورده نمی کنند، ناگفته نماند که این دسته از دستگاه های دیجیتال آنقدر مهم نیستند. همانطور که کوک و بسیاری از خوشبینان فنی امیدوار بودند.
پنج سال پیش، Pokemon Go مردم را متقاعد کرد که در اطراف محلههایشان قدم بزنند تا شخصیتهای انیمیشنی را که میتوانستند با قرار دادن دوربین گوشیهای هوشمند به اطراف خود ببینند، شکار کنند. کوک از جمله مدیرانی بود که گفت این بازی می تواند آغازی برای ادغام زندگی دیجیتال در دنیای واقعی یا آنچه به عنوان “واقعیت افزوده” شناخته می شود باشد.
کوک در سال 2016 به سرمایه گذاران اپل گفت: “من فکر می کنم AR می تواند فرصت های سرمایه گذاری بزرگی را فراهم کند.” امروزه کوک شرط میبندد که ترکیبی از این دو فناوری به مرحله اصلی بعدی اینترنت تبدیل شود.
اپل، متا، مایکروسافت و اسنپ چت به سمت آیندهای پیش میروند که رایانههای پوشیدنی ما را برای تعاملی که زندگی فیزیکی و دیجیتالی را با هم ترکیب میکند، ردیابی میکنند، چیزی که مارک زاکربرگ، بنیانگذار فیسبوک آن را «متاورس» نامید.
با توجه به سابقه شرکت های فناوری در پیش بینی انقلاب دیجیتال، ارزش بررسی این را دارد که چرا پیش بینی های آنها هنوز محقق نشده است و آیا این بار درست است یا خیر. دو راه برای نگاه کردن به پیشبینیها در مورد رایانههای پوشیدنی و دنیای دیجیتال جدید در دهه گذشته وجود دارد، و شایان ذکر است که اختراعات قبلی گامهای ضروری بودند که راه را برای نوآوریهای بزرگتر هموار کردند.
پس از اینکه این شرکت نسخه بتای عینک کامپیوتر خود را در سال 2013 منتشر کرد، مردم به Google Glass خندیدند، اما این عینک ممکن است زیربنای چیزی باشد که حتی بهتر است. تراشههای کامپیوتری، نرمافزارها، دوربینها و میکروفونها از آن زمان تا کنون بسیار تکامل یافتهاند.